Jannie ziet in de stronk een indiaan.
Nadat we de takken hadden afgezaagd dacht de Eik, zo is het wel genoeg.
En richtte zich langzaam omhoog, ons in verbijstering achter latend.
Ik ben benieuwd of de Eik zich herstelt, dat zien we volgend jaar dan wel.
Robert zaagt nog wat grote takken in stukken.
De grote takken leggen we als steun aan weerskanten van de Eik.
Van de grootste tak zijn krukjes gezaagd die de kapotte bank gaan vervangen.
Een hele dag gewerkt en nog niet klaar.
Stemmen kan nog steeds, rechts boven.
7 opmerkingen:
Zo! Jullie later er ook geen gras over groeien :-)
Laten we hoop dat Eik herstelt
Heel bijzonder van die Eik hoe die voor zichzelf besliste. Het zou mooi zijn als de Eik zich weer goed herstelt.
Wat een bizarre reaktie van de Wim! Groetjes Hetty
Wonderbaarlijk!
Dat is toch wel uiterst merkwaardig, dat de eik zich weer oprichtte. Kennelijk was er nog ergens tegenkracht vanuit de grond.
Heel goed om wat ondersteunend materiaal neer te leggen. En hem bij stormweer maar terdege in de gaten houden. En dat betekent: zelf goed uit het schootsveld blijven ;-)
Wat hebben jullie een werk moeten verzetten!
Hartelijke groet, Zem.
!!!??? dat is toch echt wel heel bijzonder van die eik zeg!!! Ik kan me voorstellen dat jullie hier heel raar naar hebben staan kijken. Nu maar hopen dat ie herstelt!
Groetjes, Helma
Een reactie posten